خواجه نصیرالدین طوسی، یکی از برجستهترین دانشمندان و متفکران ایرانی در قرن هفتم هجری (سیزدهم میلادی) بود. او در سال ۵۹۷ هجری قمری در توس، یکی از شهرهای مهم خراسان، متولد شد. خواجه نصیرالدین تحصیلات خود را در زمینههای مختلفی همچون ریاضیات، فلسفه، نجوم، منطق، فقه، و الهیات پیگیری کرد.
خواجه نصیرالدین طوسی، یکی از برجستهترین دانشمندان و متفکران ایرانی در قرن هفتم هجری (سیزدهم میلادی) بود. او در سال ۵۹۷ هجری قمری در توس، یکی از شهرهای مهم خراسان، متولد شد. خواجه نصیرالدین تحصیلات خود را در زمینههای مختلفی همچون ریاضیات، فلسفه، نجوم، منطق، فقه، و الهیات پیگیری کرد و به سرعت در این علوم تبحر یافت.او در دوران حیات خود به عنوان مشاور و وزیر در خدمت حکومتهای مختلفی بود، اما بیشترین شهرت او به دوره ایلخانان مغول بازمیگردد. خواجه نصیرالدین در دورهای که مغولها بسیاری از منابع علمی و فرهنگی جهان اسلام را تخریب کرده بودند، نقش مهمی در حفظ و توسعه علم ایفا کرد.
یکی از مهمترین دستاوردهای او، تأسیس رصدخانه مراغه بود. این رصدخانه به یکی از مراکز علمی برجسته در جهان اسلام تبدیل شد و بسیاری از دانشمندان را به خود جذب کرد. خواجه نصیرالدین طوسی همچنین آثاری متعدد در زمینههای مختلف علمی و فلسفی نوشت که برخی از آنها همچنان مورد مطالعه و توجه دانشمندان امروز هستند.خواجه نصیرالدین طوسی در سال ۶۷۲ هجری قمری درگذشت، اما میراث علمی و فرهنگی او همچنان در تاریخ ایران و جهان اسلام برجای مانده است. او به دلیل خدمات و دستاوردهای خود در علم و فلسفه، به عنوان یکی از بزرگترین دانشمندان ایرانی شناخته میشود.