آلن دلون، یکی از برجستهترین ستارههای سینمای فرانسه، در سن 88 سالگی درگذشت. او با آثار کلاسیک خود در سینما به شهرت رسید و توانست توجه کارگردانان بزرگ اروپایی را به خود جلب کند. دلون در سال 1960 با بازی در فیلم «روکو و برادرانش» به کارگردانی لوکینو ویسکونتی به عنوان یکی از مهمترین چهرههای سینمای اروپا مطرح شد.
آغاز درخشش در سینما و همکاری با کارگردانان بزرگ
آلن دلون، یکی از برجستهترین ستارههای سینمای فرانسه، در سن 88 سالگی درگذشت. او با آثار کلاسیک خود در سینما به شهرت رسید و توانست توجه کارگردانان بزرگ اروپایی را به خود جلب کند. دلون در سال 1960 با بازی در فیلم «روکو و برادرانش» به کارگردانی لوکینو ویسکونتی به عنوان یکی از مهمترین چهرههای سینمای اروپا مطرح شد. این فیلم در جشنواره فیلم ونیز جایزه بزرگ هیئت داوران را به دست آورد. در ادامه، او در فیلم «کسوف» به کارگردانی میکل آنجلو آنتونیونی بازی کرد که موفق به دریافت جایزه بزرگ هیئت داوران از جشنواره کن شد. دلون همچنین در فیلم «یوزپلنگ» ویسکونتی در نقش برادرزاده پرنس سالینا ظاهر شد که این فیلم نیز نخل طلای جشنواره کن را کسب کرد.
موفقیتهای دلون در سینمای اروپا و شکست در هالیوود
دلون در سال 1969 با بازی در فیلم «استخر» همراه با رومی اشنایدر، توانست توانایی خود را به عنوان یک بازیگر به نمایش بگذارد. او همچنین با ژان گابن در فیلم «دسته سیسیلیها» همکاری کرد که جایگاه او را در سینمای فرانسه تقویت کرد. با این حال، تلاشهای او برای موفقیت در سینمای هالیوود با شکست مواجه شد و او پس از چندین تجربه ناموفق، به اروپا بازگشت. دلون در همکاری با ژان-پییر ملویل، در فیلم «سامورایی» نقش یک قاتل حرفهای تنها را ایفا کرد که این فیلم به یکی از نمادینترین آثار او تبدیل شد و به شهرت جهانی دست یافت.
زندگی پرحاشیه و اتهامات جنجالی
با وجود موفقیتهای حرفهای، زندگی شخصی دلون با جنجالهای زیادی همراه بود. در سال 1968، جسد استوان مارکوویچ، محافظ او، در یک زبالهدان پیدا شد و دلون به همراه همسرش به عنوان مظنونین مورد توجه قرار گرفتند، هرچند هیچگاه تحت پیگرد قانونی قرار نگرفتند. این موضوع سایهای بر شهرت او افکند. با این حال، دلون در دهههای بعدی نیز به فعالیتهای خود ادامه داد و در نهایت در سال 1997 بازنشستگی خود را از سینما اعلام کرد. او در طول دوران حرفهای خود جوایز معتبری مانند نشان لژیون دونور، خرس طلایی جشنواره فیلم برلین و نخل طلای افتخاری جشنواره کن را دریافت کرد. در سالهای پایانی زندگی، دلون با مشکلات خانوادگی و جنجالهای مرتبط با ارثیهاش روبهرو شد.