غزل شماره 124 دیوان حافظ، آن که از سنبل او غاليه تابي دارد + با تعبیر فال
آن که از سنبل او غاليه تابي دارد
باز با دلشدگان ناز و عتابي دارد
از سر کشته خود مي گذري همچون باد
چه توان کرد که عمر است و شتابي دارد
ماه خورشيد نمايش ز پس پرده زلف
آفتابيست که در پيش سحابي دارد
چشم من کرد به هر گوشه روان سيل سرشک
تا سهي سرو تو را تازه تر آبي دارد
غمزه شوخ تو خونم به خطا مي ريزد
فرصتش باد که خوش فکر صوابي دارد
آب حيوان اگر اين است که دارد لب دوست
روشن است اين که خضر بهره سرابي دارد
چشم مخمور تو دارد ز دلم قصد جگر
ترک مست است مگر ميل کبابي دارد
جان بيمار مرا نيست ز تو روي سوال
اي خوش آن خسته که از دوست جوابي دارد
کي کند سوي دل خسته حافظ نظري
چشم مستش که به هر گوشه خرابي دارد
تعبیر غزل شماره 124 دیوان حافظ ، آن که از سنبل او غاليه تابي دارد
این پیام به شما یادآوری می‌کند که بزرگی در عفو و گذشت است. انتقام تنها درد و کینه به همراه می‌آورد، در حالی که بخشش و گذشت، آرامش و آرامش درونی به همراه دارد. زندگی کوتاه است و زمان به سرعت می‌گذرد، پس از فرصت‌های موجود برای بخشیدن دیگران استفاده کنید. به کسانی که دل شکسته دارند، مهربانی و محبت خود را هدیه دهید، چرا که ثواب و پاداش این عمل بسیار بیشتر از هر چیزی است.
