غزل شماره 342 دیوان حافظ، حجاب چهره جان مي شود غبار تنم + با تعبیر فال
حجاب چهره جان مي شود غبار تنم
خوشا دمي که از آن چهره پرده برفکنم
چنين قفس نه سزاي چو من خوش الحانيست
روم به گلشن رضوان که مرغ آن چمنم
عيان نشد که چرا آمدم کجا رفتم
دريغ و درد که غافل ز کار خويشتنم
چگونه طوف کنم در فضاي عالم قدس
که در سراچه ترکيب تخته بند تنم
اگر ز خون دلم بوي شوق مي آيد
عجب مدار که همدرد نافه ختنم
طراز پيرهن زرکشم مبين چون شمع
که سوزهاست نهاني درون پيرهنم
بيا و هستي حافظ ز پيش او بردار
که با وجود تو کس نشنود ز من که منم
تعبیر غزل شماره 342 دیوان حافظ ، حجاب چهره جان مي شود غبار تنم
معنویت شما بسیار عالی است و در نگاه شما، دنیا تنها یک قفس تنگ و فانی است که هیچ‌چیز پایدار و ارزشمند در آن یافت نمی‌شود. شما خود را شایسته چیزهایی می‌دانید که باقی‌مانده‌اند، نه آنچه که از بین می‌رود. همیشه در دل خود احساس می‌کنید که از برخی کارهای مهم غافل مانده‌اید و این دغدغه در درونتان باقی است. در آرزوی رسیدن به حق تعالی و نزدیکی به خداوند هستید و در جستجوی روحانی بودن، زیارت کعبه را آرزو دارید. تنها هدف و خواسته واقعی شما در این دنیا، دست‌یابی به نزدیک‌ترین ارتباط با خداوند و رسیدن به سعادت ابدی است.
