محمدتقی بهجت

ولادت و خاندان:

• محمدتقی بهجت در اواخر سال ۱۳۳۴ هجری قمری در شهر فومن در خانواده‌ای دیندار و متدین متولد شد.
• پدرش، کربلایی محمود بهجت، از مردان مورد اعتماد شهر بود و به شغل تجارت و رتق و فتق امور مردم می‌پرداخت.
• مادرش در سن ۱۶ ماهگی محمدتقی از دنیا رفت و طعم تلخ یتیمی را به کام او چشاند.

کودکی و نوجوانی:

• از همان کودکی از بازی‌های کودکانه پرهیز می‌کرد و آثار نبوغ و ایمان در چهره‌اش نمایان بود.
• عشق فوق‌العاده‌ای به کسب علم و دانش داشت و در مکتب‌خانه فومن تحصیلات ابتدایی حوزوی را به پایان رساند.
• در سن ۱۴ سالگی برای تکمیل دروس حوزوی راهی عتبات عالیات شد.

تحصیلات و اساتید:

• حدود ۴ سال در کربلا به تحصیل علوم دینی پرداخت و از محضر اساتیدی مانند مرحوم حاج شیخ ابوالقاسم خویی بهره برد.
• در سال ۱۳۵۲ هجری قمری برای ادامه تحصیل به نجف اشرف هجرت کرد.
• در نجف از محضر اساتید برجسته‌ای مانند حاج شیخ مرتضی طالقانی، حاج آقا ضیاء عراقی، میرزای نائینی و آیت‌الله کمپانی کسب علم کرد.
• در کنار علوم دینی، به تهذیب نفس و سیر و سلوک عرفانی نیز اهتمام می‌ورزید.
• در سن ۱۷-۱۸ سالگی با علامه قاضی آشنا شد و در سلک شاگردان اخلاقی و عرفانی ایشان درآمد.

هجرت به قم و تدریس:

• در سال ۱۳۶۴ هجری قمری به ایران بازگشت و در شهر قم ساکن شد.
• پس از ورود به قم به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت و شاگردان بسیاری تربیت کرد.
• محل تدریس ایشان ابتدا در حجرات مدارس، سپس در منزل شخصی و بعد در مسجد فاطمیه بود.

ویژگی‌های اخلاقی:

• آیت‌الله بهجت به زهد و تقوا، تواضع و فروتنی، اخلاص و معنویت شهرت داشت.
• ایشان از مراجع تقلید برجسته و مورد اعتماد مردم بودند.
• عمر خود را صرف ترویج دین و خدمت به مردم کرد.

وفات:

• آیت‌الله بهجت در تاریخ ۲۷ اردیبهشت ۱۳۸۸ در قم دار فانی را وداع گفت و پیکر مطهر ایشان در حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.