میرزا عبدالله فراهانی، نغمه‌پرداز چیره دست تار و سه‌تار، در سال ۱۲۲۲ در شهر فراهان چشم به جهان گشود. او که دومین فرزند علی‌اکبر فراهانی، نوازنده برجسته تار و کمانچه بود، از سنین کودکی در محضر پدر به فراگیری موسیقی ایرانی پرداخت و در این عرصه به تبحر و استادی کم‌نظیری رسید.
میرزا عبدالله فراهانی، نغمه‌پرداز چیره دست تار و سه‌تار، در سال ۱۲۲۲ در شهر فراهان چشم به جهان گشود. او که دومین فرزند علی‌اکبر فراهانی، نوازنده برجسته تار و کمانچه بود، از سنین کودکی در محضر پدر به فراگیری موسیقی ایرانی پرداخت و در این عرصه به تبحر و استادی کم‌نظیری رسید.
میرزا عبدالله فراهانی نقشی بی‌بدیل در شکل‌گیری موسیقی ایرانی ایفا کرد. او با نبوغ و خلاقیت خود، نغمه‌های بدیع و دل‌انگیزی بر تار و سه‌تار نواخت و به غنی‌تر شدن گنجینه موسیقی ایرانی کمک شایانی نمود.
یکی از مهم‌ترین دستاوردهای میرزا عبدالله فراهانی، نظم‌دهی ردیف موسیقی ایرانی بود. ردیف، مجموعه‌ای از نغمه‌ها و آوازها است که مبنای موسیقی سنتی ایران را تشکیل می‌دهد. فراهانی با جمع‌آوری و تدوین ردیف، گامی مهم در جهت حفظ و انتقال اصیل موسیقی ایرانی به نسل‌های بعد برداشت.
متاسفانه، از میرزا عبدالله فراهانی آثار شنیداری زیادی در دسترس نیست. از معدود آثار برجسته او می‌توان به مجموعه گنج سوخته اشاره کرد که با همکاری کمپانی گرامافون ضبط شده است. این مجموعه شامل تعدادی از نغمه‌های ماندگار فراهانی در دستگاه‌های مختلف موسیقی ایرانی است و به عنوان گنجینه‌ای ارزشمند از موسیقی اصیل ایرانی شناخته می‌شود.
میرزا عبدالله فراهانی، بی‌گمان یکی از مهم‌ترین شخصیت‌های تاریخ موسیقی ایران است و نام او به عنوان نغمه‌پرداز تار و نظم‌دهنده ردیف موسیقی ایرانی در تاریخ این سرزمین به نیکی و احترام یاد می‌شود.
احتمالا از شخصیت های پایین هم خوشت بیاد
© کلیه حقوق سیر تا پیاز محفوظ می باشد. طراحی سایت