حکیم نظامی، شاعر بزرگ ایرانی، در قرن ششم هجری زندگی میکرد و در همان دوران، موفق شد سبکی را از خود در شعر و داستانسرایی بهجای بگذارد که در آثار شاعران پس از او در سدههای مختلف هم کاملاً نمایان است.
حکیم نظامی: شاعری پرآوازه و غمدیده
زندگی شخصی:
حکیم نظامی، شاعر بزرگ ایرانی، در قرن ششم هجری میزیست. او از جمله شاعرانی بود که به شرافت خود بها میداد و از فروختن شعر خود به ثروتمندان پرهیز میکرد. نظامی در زندگی شخصی خود سه بار ازدواج کرد، اما هیچکدام از ازدواجهای او پایدار نبود و هر سه همسرش در جوانی از دنیا رفتند. او تنها یک فرزند پسر به نام محمد داشت که از همسر اولش بود.
آثار:
نظامی به خاطر سرودن پنج منظومه عاشقانه مشهور است که به "پنج گنج" معروف هستند. این منظومهها عبارتند از: خسرو و شیرین، لیلی و مجنون، شکرستان، هفت پیکر و اسکندرنامه. "خسرو و شیرین" مشهورترین اثر نظامی است که سرشار از احساسات لطیف و مضامین دقیق پیرامون عشق است.
مرگ و میراث:
نظامی در سال 608 هجری قمری در سن هفتاد سالگی درگذشت و در شهر گنجه، در کشور آذربایجان به خاک سپرده شد. آرامگاه او در طول تاریخ دستخوش تحولات زیادی شده است، اما همچنان به عنوان یکی از جاذبههای گردشگری شهر گنجه شناخته میشود.
آثار نظامی از جمله گنجینههای ادبیات فارسی به شمار میروند و تا به امروز به زبانهای مختلف ترجمه شدهاند. او به خاطر سبک منحصر به فرد خود در شعر و داستانسرایی، جایگاه ویژهای در میان شاعران ایرانی دارد و اشعار او الهامبخش شاعران بسیاری در طول تاریخ بوده است.