غزل شماره 224 دیوان حافظ، خوشا دلي که مدام از پي نظر نرود + با تعبیر فال
خوشا دلي که مدام از پي نظر نرود
به هر درش که بخوانند بي خبر نرود
طمع در آن لب شيرين نکردنم اولي
ولي چگونه مگس از پي شکر نرود
سواد ديده غمديده ام به اشک مشوي
که نقش خال توام هرگز از نظر نرود
ز من چو باد صبا بوي خود دريغ مدار
چرا که بي سر زلف توام به سر نرود
دلا مباش چنين هرزه گرد و هرجايي
که هيچ کار ز پيشت بدين هنر نرود
مکن به چشم حقارت نگاه در من مست
که آبروي شريعت بدين قدر نرود
من گدا هوس سروقامتي دارم
که دست در کمرش جز به سيم و زر نرود
تو کز مکارم اخلاق عالمي دگري
وفاي عهد من از خاطرت به درنرود
سياه نامه تر از خود کسي نمي بينم
چگونه چون قلمم دود دل به سر نرود
به تاج هدهدم از ره مبر که باز سفيد
چو باشه در پي هر صيد مختصر نرود
بيار باده و اول به دست حافظ ده
به شرط آن که ز مجلس سخن به درنرود
تعبیر غزل شماره 224 دیوان حافظ ، خوشا دلي که مدام از پي نظر نرود
همگان به تو غبطه می‌خورند و این به خاطر آن است که در هیچ کاری طمع نمی‌کنی و برای مال دنیا حریص نیستی. دل بزرگی داری و به همین دلیل خداوند تو را از مال دنیا بی‌نیاز می‌سازد. عهدي که بسته‌ای را فراموش نکن، زیرا در نهایت تاج دانایی بر سرت خواهد نشست. تنها مواظب باش تا فریب شیطان را نخوری و در دام او نیفتی. راه راست را ادامه بده و به فضل الهی، موفق خواهی شد.
