غزل شماره 229 دیوان حافظ، بخت از دهان دوست نشانم نمي دهد + با تعبیر فال
بخت از دهان دوست نشانم نمي دهد
دولت خبر ز راز نهانم نمي دهد
از بهر بوسه اي ز لبش جان همي دهم
اينم همي ستاند و آنم نمي دهد
مردم در اين فراق و در آن پرده راه نيست
يا هست و پرده دار نشانم نمي دهد
زلفش کشيد باد صبا چرخ سفله بين
کان جا مجال بادوزانم نمي دهد
چندان که بر کنار چو پرگار مي شدم
دوران چو نقطه ره به ميانم نمي دهد
شکر به صبر دست دهد عاقبت ولي
بدعهدي زمانه زمانم نمي دهد
گفتم روم به خواب و ببينم جمال دوست
حافظ ز آه و ناله امانم نمي دهد
تعبیر غزل شماره 229 دیوان حافظ ، بخت از دهان دوست نشانم نمي دهد
صبر کرده‌ای، تحمل کرده‌ای، عبادت کرده‌ای، اما هنوز نشانه‌ای از رسیدن به مرادت نمی‌بینی. احساس می‌کنی دیگر برای جبران ضرر فرصتی نداری و مدام در دور خود می‌چرخی بدون اینکه پیشرفتی داشته باشی. اما بدان که عاقبت اجر صبر خود را خواهی دید و بدعهدی زمانه را فراموش خواهی کرد. صبر و ایمان تو نتیجه خواهد داد و روزی می‌رسد که به آنچه که شایسته‌اش هستی، دست خواهی یافت.
