غزل شماره 280 دیوان حافظ، چو برشکست صبا زلف عنبرافشانش + با تعبیر فال
چو برشکست صبا زلف عنبرافشانش
به هر شکسته که پيوست تازه شد جانش
کجاست همنفسي تا به شرح عرضه دهم
که دل چه مي کشد از روزگار هجرانش
زمانه از ورق گل مثال روي تو بست
ولي ز شرم تو در غنچه کرد پنهانش
تو خفته اي و نشد عشق را کرانه پديد
تبارک الله از اين ره که نيست پايانش
جمال کعبه مگر عذر ره روان خواهد
که جان زنده دلان سوخت در بيابانش
بدين شکسته بيت الحزن که مي آرد
نشان يوسف دل از چه زنخدانش
بگيرم آن سر زلف و به دست خواجه دهم
که سوخت حافظ بي دل ز مکر و دستانش
تعبیر غزل شماره 280 دیوان حافظ ، چو برشکست صبا زلف عنبرافشانش
شما به دنبال دوستی می‌گردید که بتوانید درد دل‌های خود را با او در میان بگذارید، اما باید بدانید که با خجالت و گوشه‌نشینی به آینده‌ای روشن نخواهید رسید. بهانه‌ها و عذرهای خود را کنار بگذارید و اجازه دهید دلتان زنده و جوان شود. زندگی به شما فرصت می‌دهد تا با شجاعت به جلو پیش بروید. شما به نیت خود خواهید رسید، زیرا نشانه‌هایی از آن به شما رسیده است. با اعتماد به نفس و گام‌های محکم، به سوی هدف‌های خود حرکت کنید و از فرصتها استفاده کنید.
