غزل شماره 284 دیوان حافظ، هاتفي از گوشه ميخانه دوش + با تعبیر فال
هاتفي از گوشه ميخانه دوش
گفت ببخشند گنه مي بنوش
لطف الهي بکند کار خويش
مژده رحمت برساند سروش
اين خرد خام به ميخانه بر
تا مي لعل آوردش خون به جوش
گر چه وصالش نه به کوشش دهند
هر قدر اي دل که تواني بکوش
لطف خدا بيشتر از جرم ماست
نکته سربسته چه داني خموش
گوش من و حلقه گيسوي يار
روي من و خاک در مي فروش
رندي حافظ نه گناهيست صعب
با کرم پادشه عيب پوش
داور دين شاه شجاع آن که کرد
روح قدس حلقه امرش به گوش
اي ملک العرش مرادش بده
و از خطر چشم بدش دار گوش
تعبیر غزل شماره 284 دیوان حافظ ، هاتفي از گوشه ميخانه دوش
لطف خداوند شامل حالت شده است و این زمان، زمانی است که به توبه نیاز داری. با توبه کردن، مژده‌ی بسیار خوبی به تو داده خواهد شد. دوران انتظار و دوری به پایان رسیده است و این نتیجه‌ی دعاهای توست. به نذری که کرده‌ای عمل کن و در راه خدا انفاق کن، چرا که این کار نه تنها برکات فراوانی به همراه دارد، بلکه تو را از چشم زخم ایمن می‌کند. به یاد داشته باش که با نیت پاک و عمل صالح، همیشه در سایه رحمت و حمایت خداوند خواهی بود.
