غزل شماره 6 دیوان حافظ، به ملازمان سلطان که رساند اين دعا را + با تعبیر فال
به ملازمان سلطان که رساند اين دعا را
که به شکر پادشاهي ز نظر مران گدا را
ز رقيب ديوسيرت به خداي خود پناهم
مگر آن شهاب ثاقب مددي دهد خدا را
مژه سياهت ار کرد به خون ما اشارت
ز فريب او بينديش و غلط مکن نگارا
دل عالمي بسوزي چو عذار برفروزي
تو از اين چه سود داري که نمي کني مدارا
همه شب در اين اميدم که نسيم صبحگاهي
به پيام آشنايان بنوازد آشنا را
چه قيامت است جانا که به عاشقان نمودي
دل و جان فداي رويت بنما عذار ما را
به خدا که جرعه اي ده تو به حافظ سحرخيز
که دعاي صبحگاهي اثري کند شما را
تعبیر غزل شماره 6 دیوان حافظ ، به ملازمان سلطان که رساند اين دعا را
"در هر شرایطی، شکر و سپاس خداوند را به جا آورید و نعمت‌های بی‌کران او را یاد کنید. در مسیری که قدم گذاشته‌اید، آگاه باشید که رقیبی دارید و برای رسیدن به هدف یا دلربای موردنظر، باید با هوشمندی و تلاش او را از میدان خارج کنید، اما این کار باید با انصاف و اخلاق انجام شود.
نماز صبح را به موقع اقامه کنید و با اخلاص به درگاه خداوند دعا کنید، چراکه دعا و توکل به خداوند بهترین راه برای گشودن گره‌ها و رسیدن به خواسته‌هاست.
از فکرها و وسوسه‌های شیطانی دوری کنید، زیرا این افکار تنها مسیر شما را پیچیده‌تر کرده و از هدف والا دور می‌سازند. با پایبندی به اصول اخلاقی و ایمان قلبی، می‌توانید به مقصودتان برسید و موفقیت واقعی را تجربه کنید."
