علیرضا رضایی

علیرضا رضایی، کشتی‌گیر پیشین ایرانی در دستهٔ فوق سنگین‌وزن کشتی آزاد، یکی از چهره‌های ماندگار تاریخ کشتی ایران است. او در سال ۱۳۵۵ در شهر تهران به دنیا آمد و از کودکی به ورزش علاقه داشت.

رضایی در سال ۱۳۶۹ به طور جدی به کشتی روی آورد و خیلی زود استعداد خود را در این رشته نشان داد. او در سال ۱۳۷۳ به عضویت تیم ملی کشتی آزاد ایران درآمد و در مسابقات قهرمانی جهان ۱۹۹۷ که در روسیه برگزار شد، با شکست دادن حریفان قدرتمند خود، به مدال طلا دست یافت. این اولین مدال طلای کشتی آزاد ایران در مسابقات قهرمانی جهان بود.

رضایی در سال ۱۹۹۸ نیز در مسابقات قهرمانی جهان که در ترکیه برگزار شد، به مقام نایب قهرمانی رسید. او همچنین در بازی‌های آسیایی ۱۹۹۸ که در بانکوک برگزار شد، به مدال طلا دست یافت.

رضایی در سال ۲۰۰۴ در بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۰۴ آتن، در وزن ۱۲۰ کیلوگرم، در فینال با ژان-کریستوفر گوئدژیت از فرانسه روبرو شد و با نتیجه ۲ بر ۱ شکست خورد و به مدال نقره رسید. این اولین مدال المپیک ایران در دستهٔ فوق سنگین در تاریخ کشتی بود.

رضایی پس از بازنشستگی از کشتی، به مربی‌گری روی آورد. او در دوره‌ای سرمربی تیم ملی کشتی آزاد جوانان ایران بود و همچنین سرمربی تیم ملی کشتی آزاد امید ایران را در مسابقات قهرمانی زیر ۲۳ سال جهان ۲۰۱۷ بود.

رضایی در سال ۱۳۹۸ به عنوان سرمربی هدایت تیم دانشگاه آزاد را در لیگ برتر کشتی آزاد ایران برعهده داشت.

رضایی، مردی از جنس طلا

علیرضا رضایی، با کسب مدال طلای مسابقات قهرمانی جهان در سال ۱۹۹۷، نام خود را در تاریخ کشتی ایران جاودانه کرد. او با تلاش و پشتکار فراوان، توانست به موفقیت‌های بزرگی دست یابد و الگویی برای جوانان ایرانی باشد.

رضایی، مردی از جنس طلا بود. او با روحیهٔ جنگنده و غیرتمند خود، همیشه برای پیروزی می‌جنگید و هرگز تسلیم نمی‌شد. او الهام‌بخش بسیاری از جوانان ایرانی بود و نشان داد که با تلاش و پشتکار، می‌توان به هر موفقیتی دست یافت.