امیرعباس هویدا

امیرعباس هویدا در سال ۱۲۸۵ در تهران به دنیا آمد. خانواده او از افراد متمول و سرشناس بودند. پدرش، حبیب‌الله عین‌الملک، دیپلماتی با سمت‌هایی در کشورهای مختلف بود. مادر او دختر ادیب السلطنه بود که خود نیز خانواده‌ای برجسته داشت. هویدا دوران ابتدایی را در دمشق و سپس بیروت گذراند. سپس برای تحصیلات عالیه به اروپا رفت و در دانشگاه آزاد بروکسل در رشته علوم سیاسی تحصیل کرد.
پس از بازگشت به ایران، هویدا در وزارت امور خارجه شروع به کار کرد و سپس به دانشکده افسری رفت تا خدمت وظیفه را به اتمام برساند. با بازگشت به وزارت امور خارجه، هویدا به سرعت در مسیر ترقی قرار گرفت. او از طریق ارتباطات با عبدالله انتظام و حسنعلی منصور، به سمت‌های مهمی دست یافت و در دولت منصور به وزارت دارایی منصوب شد.
هویدا در دوره محمدرضا شاه به نخست‌وزیری رسید و بیش از یک دهه در این سمت باقی ماند. در سال ۱۳۵۶، او از سمت خود برکنار و سپس به عنوان وزیر دربار منصوب شد. اما پس از رویدادهای ۱۷ شهریور ۱۳۵۷، او از این سمت نیز استعفا داد.
در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷، پس از اعلام بی‌طرفی ارتش و فرار نگهبانان، هویدا خود را به مقام‌های دولت جدید تسلیم کرد. او به مدرسه رفاه منتقل و در دادگاهی به ریاست صادق خلخالی به اعدام محکوم شد. گفته شده که پیش از پایان دادگاه، او در زمان تنفس کشته شد.