داریوش بزرگ بدون شک یکی از هوشمندترین و شایستهترین حاکمان آسیا و یکی از نوابغ تاریخ ایران است. در اینجا قصد داریم به بررسی بخشی از دستاوردهای شگفتانگیز این فرزند پاک ایران و شاهنشاه ۲۸ کشور آسیایی بپردازیم و با اندیشههای اهورایی این ابرمرد وطنپرست که بیتردید ادامهدهنده راه کورش بزرگ بوده است، بیشتر آشنا شویم.
داریوش بزرگ بدون شک یکی از هوشمندترین و شایستهترین حاکمان آسیا و یکی از نوابغ تاریخ ایران است. در اینجا قصد داریم به بررسی بخشی از دستاوردهای شگفتانگیز این فرزند پاک ایران و شاهنشاه ۲۸ کشور آسیایی بپردازیم و با اندیشههای اهورایی این ابرمرد وطنپرست که بیتردید ادامهدهنده راه کورش بزرگ بوده است، بیشتر آشنا شویم. وی در سال ۵۲۲ پیش از میلاد به سلطنت رسید و تا سال ۴۸۶ پیش از میلاد که چشم از جهان فرو بست، ایرانی بیسابقه را برای ما به ارث گذاشت. پس از او، خشیارشا بزرگ به عنوان شاهنشاه ۲۸ کشور آسیایی بر تخت نشست و راه پدر بزرگوار خود را ادامه داد.
داریوش پسر گشتاسب، نوه ارشام، نتیجه آریارمن و نبیره چیشپش بود که نسبش در سه نسل به کورش بزرگ میرسید. او یکی از سرداران نامی ارتش کمبوجیه، فرزند کورش بزرگ، بود. پس از درگذشت کمبوجیه، داریوش بزرگ علیه بردیای دروغین که خود را فرزند کورش معرفی کرده بود، قیام کرد و سلطنت را از او بازستاند.
داریوش، با توجه به نسب و پیشینهاش، از خاندان سلطنتی و نیاکان بزرگ خود الهام گرفته بود و توانست حکومتی بینظیر و پایدار ایجاد کند. اعمال و دستاوردهای او، که شامل مدیریت فوقالعاده بر امپراتوری گستردهای بود، او را به یکی از مهمترین و تاثیرگذارترین شاهان تاریخ ایران و جهان تبدیل کرد. این حاکم با تدابیر هوشمندانه و سیاستهای موثرش، توانست ایران را به اوج شکوه و عظمت برساند و میراثی ماندگار برای نسلهای آینده به جا بگذارد.